Lalibela

Lalibela ligt in het noorden van Ethiopië. In de twaalfde eeuw was Lalibela de koningsstad van een Christelijk rijk. De stad is genoemd naar Koning Lalibela. Deze liet in 20 dagen zo'n 12 kerken uit de rotsen verrijzen. Hij had daar overigens wel de hulp van de engelen voor nodig!….Althans dat wil het verhaal!

Hoe dan ook Lalibela is nu in hoofdzaak bekend om zijn kerken die als één van de wereldwonderen genoemd worden. De St. George is verreweg de meest indrukwekkende. Deze monolithische kerk is tot een diepte van 12 meter uitgegraven terwijl het hele complex een oppervlakte beslaat van 450m². Karakteristiek is het kruis op het dak.
De priesters - en dat zijn er nogal wat -  zorgen voor de religieuze ceremonies, die hun hoogtepunt beleven tijdens Kerstmis en het Timkat. (feest van de doping)

Vanaf de St. George is het maar een paar minuten lopen naar de compound waar zich de scholen bevinden. Drie scholen waar ruim 4000 kinderen hun opleiding genieten. Er is een primary school, een secondary school en sinds kort is er ook een school waar de kinderen een beroepsmatige opleiding kunnen volgen. Deze scholen worden door de  stichting People to People projectmatig ondersteund.

Enige hulp kunnen zij ook wel gebruiken. Klassen waarin zeventig tot negentig kinderen een plaatsje moeten vinden zijn geen uitzondering. Er is altijd een gebrek aan schoolboeken en voor educatiemiddelen als een video, TV of een computer is al helemaal geen geld.

Het stadje is de laatste jaren snel gegroeid. Volgens schatting wonen er ongeveer 20.000  mensen die voor hun medische welzijn afhankelijk zijn van slechts één ziekenhuisje. De medische staf bestaat uit 9 verpleegkundigen, vier laboranten en een paar artsen.

De ronde huisjes met een etage die zo karakteristiek zijn voor Lalibela worden langzamerhand verdrongen door vierkanten woningen. De muren van deze huizen zijn traditioneel van leem maar er ligt nu wel een ijzeren golfplaat op.

Iedereen probeert op zijn eigen manier zijn kostje bij elkaar te scharrelen. Van een toeristenindustrie kun je nog niet echt spreken maar steeds meer mensen vinden hun bestaansrecht in deze branche. Natuurlijk wordt er veel op het land gewerkt en zijn op de markt de handelaren te vinden. De echte ondernemers ploeteren dag en nacht in hun winkeltjes. Ondanks al die inspanningen is de levensstandaard zeer laag. Met een maandinkomen van € 40,- behoor je al tot de middenklasse.

Ondanks die materiele armoede zijn de mensen in Lalibela enorm gastvrij. Als je eenmaal een persoonlijke band met de mensen hebt word je al snel uitgenodigd voor een koffieceremonie. Dit ritueel wordt volledig door de vrouwen georganiseerd.

Afhankelijk van de welvaart van de familie wordt een bedje van bladeren en bloemen over de vloer gelegd. Hierop wordt een dienblad gezet waarop de kleine kopjes staan. De koffiebonen liggen dan al op een blik boven het vuur. De geur van de koffie vermengt zich met de geur van een staafje wierook en die zorgt voor een speciale aroma. Nadat de bonen zijn gestampt wordt de koffie in een pot gedaan waarna het water wordt toegevoegd. De ceremonie schrijft voor dat er drie kopjes worden gedronken.